Zrozumienie i przyjęcie tego Bożego daru przynosi w naszym życiu jeszcze inne wspaniałe rezultaty. Pozwala nam pojąć miejsce Izraela i Kościoła w Bożym planie. Przyczynia się do rozwoju jedności w Kościele oraz pomaga nam lepiej zrozumieć krzyż i to, czego dokonał Jezus Chrystus. A nawet pomaga wejść w takie miejsce wiary, w którym można oglądać więcej Bożych znaków i cudów. Tym narzędziem jest przymierze. Jedno konkretne narzędzie dane nam przez Boga może się do tego wszystkiego przyczynić. W jaki sposób?

Zabezpieczenie, które chroni

Przymierze to inaczej zgoda pomiędzy Bogiem a człowiekiem. Ono nigdy nie może zostać złamane. Rodzi się pytanie: Z jakich powodów Bóg stworzył coś takiego jak przymierze? Najważniejsza w sercu Boga jest miłość. To On umieścił w sercu człowieka pragnienie szukania miłości także w relacji z innymi ludźmi. Z drugą osobą, która posiada wolną wolę. A wiemy, że jeżeli ktoś ma wolną wolę, może zdradzić. W jaki zatem sposób można ochronić miłość? Bóg stworzył przymierze jako zabezpieczenie, które chroni miłość.

W naszej wspólnocie często powtarzam młodym dziewczętom: „Dziewczyny, czy wiecie, co to znaczy, kiedy młody chłopak mówi: Kocham cię?”. Odpowiadam: „To absolutnie NIC nie znaczy. Ale kiedy mówi: Chcę cię poślubić, wtedy zaczyna mówić serio”. Każdy może powiedzieć „Kocham cię”. Ale w miłości chodzi o to, czy chcesz wejść z kimś w przymierze. Dlaczego to takie ważne? Ponieważ miłość bez przymierza upada. Przymierze zostało przez Boga stworzone po to, by miłość trwała na zawsze i nie uległa zniszczeniu.

Relacja przymierza

Kiedy więc młoda dziewczyna słyszy od chłopaka słowa „Kocham cię”, potem pyta: „A co to tak naprawdę znaczy?”. Jeśli on wyjmuje pierścionek i się oświadcza, ona nie tylko mu wierzy, ale już wie, co to znaczy. Słowo Boże podobnie mówi o Abrahamie, który powiedział Bogu: „Teraz wiem”. Wiara wzmocniona przymierzem pomogła mu później, w największym życiowym wyzwaniu, kiedy miał podnieść rękę na swojego syna Izaaka. Abraham wiedział, co oznacza przymierze. Izaak był przecież synem, poprzez którego miały się zrodzić następne pokolenia, liczne potomstwo. Abraham wiedział, że jeśli będzie musiał zabić Izaaka, Bóg będzie musiał wzbudzić go z martwych, ponieważ wcześniej Bóg samego siebie zobowiązał przymierzem z Abrahamem. A Bóg nigdy nie zerwie przymierza.

Dla nas dzisiaj słowa Pisma Świętego to nie tylko prawdy i obietnice, które Bóg nam daje. Bóg stworzył i w Jezusie zawarł z nami nowe przymierze, którego możemy być absolutnie pewni. Święty Bóg związał się z nami poprzez przymierze, a zagwarantował je w taki sposób, w jaki zawiera się przymierze. Zagwarantował je krwią własnego Syna, Jezusa Chrystusa. Dlatego możemy powiedzieć: „Ta relacja z Bogiem jest oparta nie tylko na obietnicy. Jest oparta na przymierzu. Teraz nie tylko wierzę. Teraz wiem”.

Kwestię przymierza widzimy też w niezwykle trudnej sytuacji, z jaką borykał się Abraham w kontekście swoich dwóch synów. Bóg powiedział Abrahamowi, że zawrze z nim przymierze przez Izaaka. Abraham pytał: „Ale co z Ismaelem, Boże? On jest moim pierworodnym synem. Czy to nie on powinien być synem przymierza?”. Abraham prosił wtedy Boga: Oby tylko Ismael pozostał przy życiu przed twoim obliczem! Bóg na to odpowiedział: Nie! Ale żona twoja Sara urodzi ci syna i nazwiesz go imieniem Izaak, a Ja ustanowię przymierze moje z nim jako przymierze wieczne dla jego potomstwa po nim (Ks. Rodz. 17:18–19). I potem Bóg mówi, że będzie błogosławił Ismaela, ale przymierze ustanowi z Izaakiem.

Bóg nigdy nie łamie przymierza ustawionego przez siebie. On szanuje nie tylko przymierze małżeńskie, ale każde przymierze

Bóg honoruje przymierze

Przez wiele lat, kiedy byłem zaangażowany w pojednanie palestyńsko-izraelskie, modliłem się: „Panie Boże, nie rozumiem tego. Zgodziłbym się z tym, co powiedział Abraham. Dlaczego nie zawarłeś przymierza z Ismaelem? Przecież on jest równie dobrym kandydatem jak Izaak. Czy w Biblii napisano coś złego na temat Ismaela? Nie. Panie Boże, więc o co Ci chodziło?”. Medytowałem nad tym przez 30 lat. Bóg pokazał mi bardzo prostą odpowiedź. To nie ma nic wspólnego z Ismaelem, Izaakiem ani porównywaniem ich obu. Tu chodzi o Sarę… I nagle zrozumiałem. W wierszu 19 jest napisane: Ale żona twoja Sara… Abraham nie był mężem Hagar (matki Ismaela), był mężem Sary.

Abraham zawarł przymierze z Sarą!

Bóg powiedział Abrahamowi: „Dobrze, będę błogosławił Ismaela, ale będę honorował twoje przymierze z Sarą – przymierze małżeńskie! Gdybym miał postąpić inaczej, wtedy, Abrahamie, podważyłbym twoje przymierze z Sarą”. Tutaj widzimy, jak sam Bóg w niezwykły sposób szanuje przymierze małżeńskie. W tej sytuacji nie chodziło o konflikt pomiędzy Żydami i Arabami ani nawet o to, czy „lepszy” był Ismael czy Izaak. Tutaj chodziło o uszanowanie przymierza małżeńskiego.

W oczach Boga

Zobaczmy jeszcze raz, w nieco innym kontekście, jak Pan Bóg uhonorował przymierze małżeńskie. Miało to miejsce nawet długi czas po opisanych poniżej wydarzeniach. Otóż kiedy Jakub chciał poślubić Rachelę, został oszukany przez swojego teścia, Labana. Zamiast Racheli pierwszą żoną Jakuba została Lea. Jakub jednak bardziej kochał Rachelę. Zasadnicze pytanie brzmi: które przymierze małżeńskie stanowiło to właściwe przymierze przed Bogiem? Małżeństwo z Leą. Mimo że jej twarz była ukryta pod welonem, a Jakub nie wiedział, że został oszukany. To przed Leą Jakub po raz pierwszy wypowiedział przysięgę: „Wchodzę w przymierze z tobą i będę wobec ciebie lojalny”. Wszedł z Leą w nierozerwalne przymierze przed Bogiem. A skąd możemy mieć pewność, że to Lea była w oczach Boga żoną Jakuba według przymierza? Ponieważ z tego właśnie powodu – nierozerwalności przymierza – Jezus był potomkiem z pokolenia Judy, a nie z pokolenia Józefa (Juda był synem Lei, a Józef – synem Racheli). Wielu dziwi się, że Jezus nie narodził się z linii potomków Józefa. Ale Bóg nigdy nie łamie przymierza ustanowionego przez siebie. On szanuje nie tylko przymierze małżeńskie, ale każde przymierze.

Kiedy jesteśmy w relacji z Jezusem, mamy z Nim przymierze lojalności, które On zawarł, oddając swoje życie na krzyżu

Gwarancja przymierza

Pan Jezus podczas Ostatniej Wieczerzy z uczniami podniósł kielich i powiedział: Albowiem to jest krew moja nowego przymierza (Ew. Mat. 26:28). Dlaczego Jezus powiedział uczniom: Pijcie z niego wszyscy (Ew. Mat. 26:27)? On wiedział, że kiedy zostanie ukrzyżowany, a uczniowie to zobaczą, zaprą się Go i będą uciekać. Gdyby więc Jezus nie zawarł z nimi przymierza, oni nie mieliby wiary, by powrócić. Dlatego powiedział: „To jest moje ciało, a ten kielich to moja krew”. Kiedy uczniowie uciekli, przypomnieli sobie, że mówił o przymierzu. A skoro byli w przymierzu krwi z Jezusem, musieli powrócić.

Prawdziwe znaczenie

Co tak naprawdę, w biblijnym rozumieniu, oznacza przymierze krwi, a więc także to zawarte przez Jezusa? Jest ono dla nas gwarancją. To nie tylko obietnica. Według hebrajskiego sposobu myślenia, w którym została napisana Biblia, wino jest symbolem krwi. Krew Jezusa przelana na krzyżu jest dla nas gwarancją, ponieważ taki był koszt zawarcia przymierza. Jezus nie tylko zmarł na krzyżu, byśmy w to wierzyli. My, którzy jesteśmy w relacji z Jezusem, mamy z Nim przymierze krwi – przymierze lojalności, które On zawarł, oddając swoje życie na krzyżu. I to jest istota przymierza. Sam Bóg – Jezus Chrystus – swoim własnym życiem to zagwarantował. Niech nasza wiara będzie tym wzmocniona. Niech będzie wzmocniona nasza lojalność wobec Jezusa. Niech integralność naszego życia będzie wzmocniona poprzez zrozumienie tego, jaki jest koszt i czym tak naprawdę jest przymierze zawarte z Jezusem.