Dziś tak samo dźwięk szofaru ma szczególne znaczenie w wymiarze duchowym. Łączy się z Bożymi zamierzeniami wobec ludzkości, ponieważ nie tylko narodowi izraelskiemu, ale także chrześcijanom ma przypominać, że przybliża się powtórne przyjście Mesjasza, Jezusa Chrystusa.
Wpływ na rzeczywistość
Brzmienie szofaru kojarzy się narodowi żydowskiemu przede wszystkim z wypełnianiem się proroctw dotyczących powrotu do ziemi Izraela. Jednak ma ono również przypominać o miejscu tego narodu w Bożych rękach. Kiedy słuchamy dźwięku szofaru, powinniśmy wiedzieć, że ma to wpływ na duchową rzeczywistość.
W Piśmie Świętym czytamy, że ogłaszanie oraz inicjowanie wydarzeń przy dźwiękach szofaru dotyczyło np. dnia pojednania: W dniu pojednania każecie dąć w rogi po całej waszej ziemi (Ks. Kapł. 25:9b), ostrzegania przed niebezpieczeństwem (zob. Ks. Jer. 6:1) czy zwoływania świętego zgromadzenia (zob. Ks. Joela 2:15).
Należy zaznaczyć, że kiedy mowa o szofarze, w większości przekładów Biblii użyto sformułowania zadąć na rogu lub dąć w róg. Czym innym były instrumenty nazwane w Biblii trąbami – wykute ze srebra, używane w świątyni. Niektóre wersety biblijne dotyczą szofaru, inne zaś trąb. W rozróżnieniu tej kwestii ważne jest, do czego odnosi się dany fragment. Czasem trzeba też uwzględnić precyzję przekładu z języka oryginalnego.
Głos, aby wołać
Dla Pana Boga najpiękniejszym instrumentem, jaki istnieje, są nasze struny głosowe. W Księdze Izajasza Bóg mówi, że pragnie usłyszeć nasze wołanie: Wołaj na całe gardło, nie powściągaj się, podnieś jak trąba swój głos (Ks. Izaj. 58:1). Okazuje się, że kiedy człowiek chce zadąć w szofar lub trąbę, nie ma wdmuchiwać w nią samego powietrza, jak w przypadku innych instrumentów, np. fletu, ale musi wydobyć z siebie głos.
W Piśmie Świętym czytamy, że Bóg stworzył człowieka na swoje podobieństwo. Wyposażył nas w głos, ponieważ chciał, by ludzki głos był odzwierciedleniem Jego głosu. Nasz głos nie jest jednak tak potężny i donośny jak głos Boga.
Właśnie dlatego Bóg polecił człowiekowi dąć w szofar. A potem nawet kazał wykuć srebrne trąby o jeszcze mocniejszym dźwięku niż szofar, by w wymiarze duchowej rzeczywistości stały się one jeszcze potężniejszym wzmocnieniem naszego wołania.
Dotyka Bożego serca
W dźwięku szofaru nie chodzi nawet o instrument czy tradycję. Duchowe znaczenie zadęcia w szofar jest potężne. Dźwięk szofaru w pewien sposób przypomina płacz dziecka. W czym tkwi to podobieństwo?
Kiedy niemowlę płacze, nie wszystkim może się to podobać, ale zawsze wzbudza reakcję w sercu rodzica. Podobnie jak płacz dziecka dotyka matczynego i ojcowskiego serca, tak dźwięk szofaru dotyka serca Boga Ojca. Dźwięk ten może wzbudzać dyskomfort, jednak dotyka on Nieba.
W duchowej rzeczywistości tego rodzaju ogłaszanie danego przekazu dźwiękiem szofaru łączy Niebo z ziemią. Można powiedzieć, że cały świat duchowy zostaje poruszony, kiedy szofar zabrzmi.
Dźwięk szofaru dotyka nas
Tak jak wspomniany płacz dziecka spotyka się z reakcją rodzica, tak dźwięk szofaru w szczególny sposób dotyka również naszego wnętrza. Kiedy go słuchamy, zstępuje na nas większa bojaźń Boga, większa wiara w możliwości Bożej ingerencji, większa mobilizacja, by wydać bojowy okrzyk. Wzrasta w nas także świadomość obecności Świętego Boga.
Dźwięk szofaru ogłasza całemu światu, nade wszystko w wymiarze duchowym, że Bóg jest Stwórcą i Królem. Wszystko jest Jemu poddane. On jest Królem Nieba, ziemi i całego Wszechświata. Jezusowi Chrystusowi należne jest także miejsce panowania w naszym życiu osobistym.
Szofar przypomina nam o naszym przeznaczeniu, o Bożym, dobrym planie dla naszego życia. Dźwięk szofaru mówi nam także o powrocie. Powrocie do Boga, do relacji ze współmałżonkiem, z dziećmi, z rodzicami.
Brzmienie szofaru przede wszystkim wzywa do relacji z Bogiem i zachęca do zbliżania się do Niego. Nawołuje do pokuty i odwrócenia się od złych uczynków, a zwrócenia się do Stwórcy. Ma kojarzyć się nam z wyzwoleniem i przypominać, kto jedynie ma moc nas wyzwolić – sam Święty Bóg.
Zadęcie w szofar jako akt proroczy
Zadęcie w szofar w wymiarze aktu proroczego ogłasza całemu światu, a także Bożemu przeciwnikowi, naszą tożsamość. Wyznajemy wtedy, że jesteśmy Bożym ludem, że należymy do Boga. Kiedy słuchamy szofaru i z wiarą oczekujemy Bożego działania, w niewidzialnym świecie rzeczy zaczynają się dziać.
W Księdze Jeremiasza Bóg tłumaczy nam, że nasze wołanie za pomocą szofaru może mieć wymiar proroczy i wpływać na duchową rzeczywistość całego kraju: trąbcie na rogu po kraju, wołajcie pełnym głosem (Ks. Jer. 4:5b). Dla tych, którzy wierzą, Boże działanie jest dostrzegalne także w narodach.
Znaczenie wieczyste
Bóg uświadamia nam powagę i rolę proroczego ogłaszania:
Używanie ich [trąb] będzie dla was ustawą wieczystą dla waszych pokoleń. Gdy […] będziecie wyruszać na wojnę przeciwko wrogowi, który was gnębi, zadmiecie w trąby dźwiękiem urywanym. Przez to przypomnicie się Panu, Bogu waszemu, i będziecie wybawieni od nieprzyjaciół waszych (Ks. Liczb 10:8–9).
Zadęcie w szofar lub trąbę Bóg nazywa ustawą wieczystą. W Bożym Słowie coś, co ma znaczenie wieczyste, nie jest całkowicie tożsame z tym, co ma znaczenie wieczne. Znaczenie wieczne dotyczy tego, co ma swój początek i będzie trwało na wieki.
Gdy natomiast Bóg mówi, że coś jest wieczyste, znaczy to, że podobnie jak On, nie ma ani początku, ani końca. Trwało od zawsze i będzie trwać w nieskończoność. Zaskakujące, że tego właśnie określenia Bóg używa w stosunku do dźwięku szofaru oraz trąb.
Boży głos
Więcej w tej kwestii objaśnia nam Księga Wyjścia oraz Księga Objawienia św. Jana. W oryginale, w języku hebrajskim, Księga Wyjścia (20:18) porównuje głos Boga do odgłosu szofaru (Exodus 20:15, Complete Jewish Bible).
Natomiast apostoł Jan opisuje wizję, w której zobaczył Chrystusa: W dzień Pański popadłem w zachwycenie i usłyszałem za sobą głos potężny, jakby trąby, który mówił […] (Obj. Jana 1:10). Tutaj czytamy, że głos samego Jezusa Chrystusa jest podobny do odgłosu trąby. Jest on tak potężny, tak pełen mocy!
Kiedy Bóg mówi, cały świat duchowy doznaje poruszenia. Na podobieństwo Jego głosu dźwięk szofaru oraz trąb został ustanowiony przez Boga wieczystym na ziemi.
Rozpoczynając nowy rok
Właściwe zrozumienie dźwięku szofaru może być dla nas bardzo pomocne, by dobrze rozpocząć nowy rok. To nie dźwięk petard czy odgłosy sztucznych ogni, ale dźwięk szofaru może nam przypomnieć, że potrzebujemy przyjrzeć się swojej drodze. Potrzebujemy przebaczyć sobie nawzajem oraz ogłosić, że jedynie Jezus Chrystus jest naszym Królem. Za pomocą dźwięku szofaru Boży lud może wydać okrzyk na cześć Wielkiego i Potężnego Boga.
Dźwięk szofaru zawsze jest słyszany przez Boga. Niebo reaguje na to, co ogłaszamy w duchowej rzeczywistości. To potężny rodzaj komunikacji w Bożym Królestwie. Księga Jeremiasza zachęca nas: Podnieście sztandar na ziemi, zadmijcie na rogu między narodami (Ks. Jer. 51:27a). Nadchodzi bowiem czas oczekiwania Bożego działania i drugiego przyjścia Mesjasza, Jezusa Chrystusa.
