Model hebrajski i model grecki
Biblia składa się z dwóch części, nazywanych Starym i Nowym Przymierzem. Stare Przymierze napisane jest w języku hebrajskim, a Nowe w języku greckim. Starotestamentowe zrozumienie przymierza z Bogiem jest jasne i czytelne w kulturze hebrajskiej i w tymże języku. W kulturze greckiej ludzie nie mieli pojęcia, co oznaczało przymierze i co gwarantowało. Z tego powodu Bóg celowo połączył dwie części Biblii: Stary i Nowy Testament, napisane w tych dwóch językach.
Kultura grecka charakteryzuje się głębokim zrozumieniem filozofii i systematycznego myślenia. Widzimy to szczególnie w listach apostoła Pawła. Listy te zostały napisane według zasad greckiej filozofii, tak żebyśmy mogli dobrze je zrozumieć. Dla Boga ważne jest, by nasze myślenie było usystematyzowane. Z drugiej strony w hebrajskim sposobie rozumowania znajdujemy wyjaśnienie, czym jest Boże przymierze. By pojąć kwintesencję naszej wiary – czym była ofiara Jezusa na krzyżu – nie wystarczy samo usystematyzowane myślenie. Aby zrozumieć przymierze krwi dokonane w Panu Jezusie – aby nabrało mocy w naszym życiu – potrzebujemy odkryć istotę przymierza.
Jasność wiary i moc przymierza
W rozmowach na temat wiary i teologii większość chrześcijan jest w stanie dokładnie odpowiedzieć na pytanie, w co wierzą. Chrześcijanie potrafią dokładnie wymienić wszystko w punktach. Jest to niezwykle ważne i raczej oczywiste. Kiedy jednak zapytamy o Boże przymierze, o lojalność, która z tego przymierza wynika, odpowiedź nie jest już tak jednoznaczna. Jeżeli zaś chodzi o Żydów i hebrajski sposób myślenia, sytuacja wygląda zupełnie odwrotnie! Kiedy zapytamy Żyda, w co tak naprawdę wierzy, możemy nie usłyszeć nic konkretnego. Nie jest on w stanie tego tak precyzyjnie sformułować. Ale za to, kiedy zapytamy go o przymierze z Bogiem, o znaczenie przymierza krwi, o lojalność… Wtedy Żyd dokładnie wie, o czym mowa!
Bóg celowo połączył zrozumienie przymierza według hebrajskiego sposobu myślenia z greckim filozoficznym wyrażaniem myśli i uporządkowaniem wiary. To stanowi spójną całość. Dlatego właśnie Pismo Święte jest napisane w tych dwóch językach. Te dwa różne sposoby myślenia: hebrajski i grecki zostały tu połączone. Tak, abyśmy mogli mieć jasność co do naszej wiary, a także abyśmy żyli w mocy przymierza krwi, zawartego z nami przez Jezusa Chrystusa.
Ze względu na Boże przymierze Jezus powróci do Jerozolimy jako Król
Relacje w kościele
W jaki sposób zrozumienie przymierza przekłada się na praktykę życia? W Księdze Rodzaju czytamy o Abrahamie i Abimelechu, którzy zawarli ze sobą przymierze (Ks. Rodz. 21:22–33). Słowo Boże mówi o nich: Tak zawarli przymierze w Beer-Szebie (w. 32). Na czym dokładnie polegała ta relacja przymierza między nimi? Abraham i Abimelech mieli traktować się uczciwie, nie okłamywać się i nie oszukiwać. Mieli żyć integralnie – postępując według przymierza. Rozumieli, z czym to się wiąże.
Tak samo my, którzy wierzymy w Jezusa, powinniśmy postępować według integralności i lojalności wynikających z przymierza z Nim. Wielu jednak taką drogą nie idzie. Tłumaczą się: „Mamy wiarę i to nam wystarczy”. Nie rozumieją relacji przymierza, a więc tego, że prawdziwa biblijna wiara to wierność, integralność, uczciwość i lojalność przed Bogiem. A te elementy przekładają się na relacje między ludźmi.
Kiedy zatem należymy do danej wspólnoty, kościoła – jesteśmy członkami Kościoła, Ciała Chrystusa. Ale nie tylko dlatego, że wierzymy w Jezusa. Ze względu na Niego jako Kościół pozostajemy także w relacjach przymierza między sobą. W praktyce oznacza to, że nie będziemy się oszukiwać ani występować przeciwko sobie, ale będziemy z integralnością, uczciwie traktować siebie nawzajem, będziemy też szanować przymierze małżeńskie. Oznacza to również, że nie będziemy plotkować, oszukiwać się ani mówić nic złego o drugiej osobie. Wszystko to ze względu na przymierze. Mamy bowiem taki rodzaj przymierza między sobą właśnie dlatego, że jest to przymierze z Bogiem. Trwamy z Jezusem w przymierzu, którego cena była niezwykle wysoka.
Z dwojga powstaje jedno
Oprócz wzajemnych relacji w Kościele Pan Bóg zwraca nam uwagę na jeszcze inny rodzaj relacji. W Piśmie Świętym Bóg powiedział, że zawarł nowe przymierze z domem izraelskim: Oto idą dni – mówi Pan – że zawrę z domem izraelskim i z domem judzkim nowe przymierze (Ks. Jer. 31:31). Bóg zapowiedział to przez proroka Jeremiasza. A kiedy to się stało? Dom izraelski otrzymał nowe przymierze w Jezusie Chrystusie! Potem, gdy Jezus odszedł do Ojca, nakazał apostołom, aby podzielili się tą nowiną z ludźmi ze wszystkich krańców świata. Apostołowie debatowali: podzielić się ewangelią z poganami czy nie? Bóg rozwiał ich wątpliwości. Wyjaśnił to Piotrowi w pewnej wizji z Nieba, zapisanej w księdze Dziejów Apostolskich (zob. Dz. Ap. 10:1–28). Nakazał apostołom podzielić się ewangelią nie tylko z Żydami, ale także z poganami. W ten sposób fundamentem istnienia Kościoła jest jego relacja przymierza z Izraelem. A sedno nowego przymierza Boga z Izraelem stanowi relacja przymierza Izraela z Kościołem. Dlatego właśnie apostoł Paweł napisał: „Z Izraela i Kościoła – z dwojga powstaje jedno” (zob. List do Efez. 2:12–14). W końcu u kresu czasów schodzimy się razem. Przez wieki nie zdawaliśmy sobie sprawy, że pozostajemy w relacji przymierza: Kościół i Izrael.
Król ustanowi tron
W Psalmie 89:4–5 Bóg mówi: Zawarłem przymierze z wybrańcem swoim, przysiągłem Dawidowi, słudze swemu: Na wieki utwierdzę potomstwo twoje i tron twój zbuduję po wszystkie pokolenia. Od tamtego momentu było wiadome, że Jezus narodzi się nie tylko jako potomek Abrahama i potomek Judy, ale także jako potomek króla Dawida. Bóg zawarł przymierze z Dawidem na wieki. To się nigdy nie zmieniło i nie zmieni, ponieważ Bóg jest wierny przymierzom. Jak się to odnosi do przyszłości? Jezus narodził się z potomstwa Dawida, ale nie ustanowił jeszcze tronu Dawida. To dopiero nastąpi. Tak mówi Słowo Boże. Jezus ustanowi tron Dawida na ziemi, kiedy przyjdzie tu po raz drugi. Zrobi to na mocy przymierza ustanowionego przez Boga. Bóg zapowiedział także, że Jezus to uczyni, gdy naród izraelski zawoła: „Błogosławiony, który przychodzi w imieniu Pańskim”. Ze względu na Boże przymierze Jezus powróci do Jerozolimy jako Król.
