Nowa Zelandia składa się z dwóch głównych wysp: Północnej i Południowej. Trzecia, najmniejsza wyspa Nowej Zelandii, wyspa Stewart, położona jest 30 km na południe od największej, Wyspy Południowej. Wyspę Stewart zamieszkuje zaledwie 400 osób. Natomiast całkowita populacja wszystkich trzech wysp Nowej Zelandii liczy 4,4 mln ludzi. Mieszkańcy nieformalnie nazywani są „Kiwi”. Nazwa ta pochodzi od imienia nocnego, nielatającego ptaka kiwi, z nozdrzami na końcu długiego dziobu, który jest narodowym symbolem tego kraju.

Społeczeństwo

Wielokulturowość społeczeństwa Nowej Zelandii (szczególnie w mieście Auckland) jest rezultatem przemieszania grup etnicznych i narodowościowych – składających się z Maorysów, Europejczyków, Azjatów i ludów pochodzących z innych wysp Pacyfiku.

Ponad 3/4 całej ludności Nowej Zelandii żyje na Wyspie Północnej, z czego 1/3 mieszka w Auckland. Inne duże miasta kraju to: Wellington (stolica Nowej Zelandii), Christchurch oraz Hamilton. Nowa Zelandia jest ostatnim z odkrytych na ziemi zamieszkałych lądów. Stało się to za sprawą przodków Maorysów ok. XIII w., natomiast świat Europy Zachodniej odkrył Nową Zelandię dopiero w 1643 r. dzięki holenderskiemu marynarzowi Ablowi Tasmanowi. To właśnie Tasman nadał nazwę temu państwu. To również on jako pierwszy modlił się o Boże błogosławieństwo nad tą częścią globu słowami: „Niech błogosławieństwo Boga Wszechmogącego spocznie na tej ziemi”.

Ewangelia w Nowej Zelandii

W 1769 r. angielski podróżnik kapitan James Cook ujął Nową Zelandię na mapie, a począwszy od 1814 r. zaczęli na te ziemie przybywać misjonarze, aby przekazać wiarę chrześcijańską rdzennym mieszkańcom, Maorysom. Misjonarze uczyli ich także nowych umiejętności i zachęcali do kontaktu z cywilizacją. Chrześcijańska misja w Aotearoa (Nowej Zelandii) zaczęła działać na fundamencie realnego porozumienia w oparciu o obietnice z Bożego Słowa, kiedy ustanowiono relację pomiędzy Anglikańskim Stowarzyszeniem Misyjnym (jego przedstawicielem był duchowny Samuel Marsden) a reprezentantami ludu Maorysów. Umowę o współpracy podpisano w Australii. Samuel Marsden zainicjował proces przekazywania ewangelii o Jezusie Chrystusie. Poprowadził on pierwsze formalne nabożeństwo w Nowej Zelandii, które odbyło się 25 grudnia 1814 r. A więc w święta Bożego Narodzenia w 2014 r. Nowa Zelandia świętowała 200 rocznicę przybycia poselstwa ewangelii na te tereny.

W 2014 r. Nowa Zelandia świętowała 200 rocznicę przybycia poselstwa ewangelii na te tereny

Na przestrzeni tych 200 lat misjonarze wywarli potężny wpływ na wiele społeczności Maorysów. Wprowadzili słowo pisane i zachęcali mieszkańców do posługiwania się językiem maori również w formie pisanej. Chociaż proces ewangelizacji przebiegał powoli, w połowie XIX w. już ponad 50% ludności gromadziło się regularnie, by uwielbiać Boga. Mieszkańcy nawiązali relacje z misjonarzami anglikańskimi, wesleyowskimi i katolickimi. Obecnie chrześcijaństwo jest w Nowej Zelandii uznawane za religię dominującą, chociaż liczba mieszkańców, którzy się z nim utożsamiają, ma tendencję zniżkową.

Kultura Maorysów

Do dnia dzisiejszego kultura Maorysów stanowi integralną część nowozelandzkiej tożsamości narodowej. Wydarzeniem, które najlepiej to ilustruje, jest spotkanie rdzennych plemion. W tym czasie można usłyszeć przemowy i pieśni Maorysów, zobaczyć tradycyjnie udekorowane domy, a także zasmakować narodowych potraw, pieczonych na ogniskach.

Taniec „haka”

Na całym świecie znany jest nowozelandzki zespół rugby o nazwie All Blacks. Drużyna rozpoczyna każdy mecz tradycyjnym wojennym tańcem „haka”, który w przeszłości wykonywali wojownicy. Tańcem tym sportowcy chcą ogłosić pokój. Taniec „haka” odzwierciedla przede wszystkim narodową dumę, siłę, jedność i konsekwencję plemienia Nowej Zelandii. Na boisku sportowym tańcem „haka” drużyna All Blacks chce wzbudzić respekt w przeciwniku. Wielu turystów odwiedzających Nową Zelandię jest tym zafascynowanych.

Plaże i sporty wodne

Odwiedzający Nową Zelandię z pasją obserwują przepiękne, spektakularne krajobrazy, na tle których niezwykłych wrażeń dostarczają ptaki kiwi. Wyspa Północna Nowej Zelandii ma swoje pasmo górskie, które przecina ląd w połowie i przekształca się w wulkaniczny płaskowyż, z aktywnymi źródłami lawy wulkanicznej i wody termalnej. Z kolei przepiękna linia wybrzeża zachwyca tych, którzy lubią sporty wodne – ponad 15% rodzin Nowozelandczyków posiada swoją własną łódkę. Obywatele Nowej Zelandii znani są na całym świecie także jako projektanci jachtów. Lud Kiwi dominuje w konkurencjach jachtów, kajaków oraz windsurfingu.

Górskie wędrówki

Zarówno lokalną ludność, jak i wielu turystów przyciągają też wspinaczki górskie, kemping, łowienie ryb i wędrówki. W Nowej Zelandii są również możliwe ekstremalne wspinaczki górskie. Na całym świecie znany jest nowozelandzki himalaista sir Edmund Hillary, który w 1953 r. zdobył Mount Everest, najwyższą górę świata.

Życie w miastach

Plemiona Kiwi, bardzo zróżnicowane kulturowo, całym sercem pokochały miejskie życie: kulturę parzenia kawy, nowe kulinarne smaki, modę oraz sztukę. Na co dzień mieszkańcy najchętniej odwiedzają azjatyckie restauracje i nowoczesne galerie sztuki. Uczęszczają też na lokalne mecze rugby.

Na arenie politycznej

Nowa Zelandia ma zapewnione miejsce w Organizacji Narodów Zjednoczonych. Ta pozycja została ostatnio wykorzystana w pokojowych negocjacjach pomiędzy Izraelem a Organizacją Wyzwolenia Palestyny. Nowa Zelandia zagłosowała niestety po stronie Palestyny. Jakkolwiek premier Nowej Zelandii, John Key, ma matkę Żydówkę, Nowa Zelandia jako państwo nie jest przyjaźnie nastawiona do Izraela. Znalazła się wśród krajów, które głosowały po stronie podziału ziemi na Izrael i Państwo Palestyńskie, kiedy rezolucje te były prezentowane na forum ONZ. Niestety teologia zastąpienia jest bardzo silnie zakorzeniona w kościołach Nowej Zelandii i potrzebne jest właściwe zrozumienie roli Izraela, by zarówno rząd, jak i Kościół stanęły we właściwym miejscu względem Izraela i uznały Boga przymierza.

Jednocześnie w Nowej Zelandii rozwija się ruch osób powracających do hebrajskich korzeni. W narodzie potrzebna jest równowaga duchowa, dlatego potrzeba modlitw, aby została rozbudzona nowa pasja w stosunku do Boga, który jest Bogiem Izraela. Reprezentanci służby na rzecz Syjonu są rosnącą społecznością w tym kraju, a ruch kościołów domowych rozwija się w szybkim tempie.

Zapowiedź duchowego ożywienia

Nowa Zelandia jest pierwszym krajem na świecie, który ogląda wschód słońca otwierający nowy dzień. Świeżość i witalność są obecne w tym narodzie. Rośnie także świadomość, że każdy nowy dzień staje się zorzą duchowego ożywienia. Wiele słów proroczych nad tym narodem powtarza się w następującym aspekcie: zbliża się Boże poruszenie i nowa manifestacja Bożej chwały, tak że inne narody świata będą przemieszczać się do Nowej Zelandii. W tej części globu mogą zobaczyć, usłyszeć i przyjąć ziarna Bożej chwały i Bożego poruszenia, które zabiorą z powrotem do swoich narodów. Nowa Zelandia przez wieki była ukryta, ale zbliża się czas, kiedy zasłona zostanie zdjęta dla chwały Imienia Jezusa Chrystusa, naszego Mesjasza.